Ne zamandır istiyorum bu kitabı, Arman Kırım Hürriyet'te ve belki başka yerlerde de çıkana yazılarını biraraya getirmiş, sınıflandırmış vesaire. Elim gitmedi bi türlü. Bir sonraki alışverişte inşallah deyip durdum hep. Hatta Nisan'da "Ulan şimdi bu yeni, yabancı evde canım sıkılır" kitaplamasında da atlamış bulunmuşum bu mühim eseri.
Vatan'ı almamın nedeni Selahattin Duman'sa, Hürriyet'in kendisini sallayıp Pazar ekini yanımda dolaştırmanın da nedeni de bu beyefendidir.
Bir hafta bildiğiniz (hesapta) çatal tarifi, bir hafta üç Michelin yıldızlı Gordon Ramsay'in son kitabından parmak ısırttıracak bir konsome aktarıp onu anlatmaca, ertesi hafta moleküler mutfak nedir... Kahvaltıda okunup geçiştirilmese daha iyi olacak yazılar. Geçenlerde de "yemek yazmak için ne lazım" konulu bir sayfası vardı ki o da muhterem yazarın konuya yaklaşımının içinden çıkabilmek için son derece faydalı oldu bence. Kitapta da teknik ve tarifler birbirlerinden ayrılmışmış, olmayacak tariflere kısa klipler çekilmişmiş yanındaki DVD'de geliyor. (Kendi gözüyle görmediğine güvenmeyen yazarın notu: -mışmışlar kitabı henüz almamış olmamdan kaynaklanıyor.)
Hayatın tarifi olabileceğini düşünenlerden değilim, ama hayatının odağını güzel tarif edenleri tebrik etmek gerek.
"Yaşamak için mi yemeli, yemek için mi yaşamalı" tartışması, "san'at toplum için midir, yoksa san'at san'at için midir" tartışması kadar kavgaya neden olmuş olmasa bile, bünyeyi açar en azından bence.
Bir de dostlarımın benden bir çok kez duydukları harikulade Vedat Milor cümlesi: "... pilavı o kadar güzel ki, her akşam bir kaşık yesem bıkmam." Bu zihin açıcı cümle de henüz yapılmamış ne tartışmaların mevzuu olabilir kimbilir.
Sonuç: zor da olsa eve alışıyorum, mutfak da bir iki eksikle de olsa oldu olacak. E adam da kendini topluyorsa yemek yapmaya başlaması lazım artık. Facebook'a gelen naif bir post bir yıldır uyuyan ilham canavarını uyandırdığına göre...
Beklerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder